Ik loop over het pad achter het hotel richting ons huis. Een bushbaby maakt haar herkenbare geluid in de grote boom bij het hek. De cicades vullen de warme lucht met een mooie achtergrondruis. In de verte blaft een hond. De sterrenhemel is onvervuild en de melkweg is zichtbaar. Duizenden lichtjes schijnen me bij op weg naar huis.
Je zou er toch wonen, denk ik iedere avond als ik deze paar meter van mijn werkplek naar huis afleg.
Aap en mens: ieder z’n woon-werk verkeer
Ons hotel herbergt 12 kamers en op drukke dagen zijn er zo’n dertig gasten. Overdag zijn de meesten op pad. Naar de stad voor een bezoek aan een lokale markt. Of op safari, naar Arusha National Park, waar ze zebra’s, giraffes en buffels zullen zien. Wandelen in de omgeving, op zoek naar de zwart witte franje aap, is ook een geliefde besteding voor een deel van de dag. Met een boekje bij het zwembad vult dan de andere helft. Sommige gasten komen pas laat aan, hun vlucht landt op het internationale vliegveld hier 45 minuten vandaan. Aan het eind van de middag is iedereen meestal wel binnen. Energie van opwinding, nieuwsgierigheid en spanning voor het onbekende vult het terrein.
De apen die op het terrein wonen verplaatsen zich rond hetzelfde tijdstip meestal van hun voedselplek naar hun slaapplek. Hun woon-werk verkeer gaat langs de rij bomen, die aan de rand van het zwembad en het bijbehorende terras staan. Met veel kabaal gaan de jonkies vooruit. Hun sprongen van boom tot boom doet menige gast een kreet slaken. Camera’s en verrekijkers komen tevoorschijn. De volwassenen zijn voorzichtiger en gedragen zich niet als kamikaze apen. Dertig tot veertig apen komen hier iedere dag in de ochtend en avond langs. Voor het donker willen ze thuis zijn.
Niets nieuws en toch een feestje
Het vuur in de lounge brandt en ook het kampvuur naast het restaurant is aan. De zon gaat rond zes uur al onder en het brandende hout brengt warmte en gezelligheid. Gasten kleden zich om in hun kamers, drinken iets bij het vuur en verheugen zich op de volgende dag in Tanzania. Ook wij drinken meestal iets voordat het dinner begint. We worden blij van de mensen die zichtbaar genieten van de omgeving die wij hebben gecreëerd. Voor ons is het allemaal niets nieuws en toch is het iedere dag weer een feestje om hier te zijn.
Mijn woon-werk verkeer is ongeveer 1,5 minuut. Iedere ochtend en iedere avond, en vaak nog meerdere keren tussendoor, loop ik de route van het hotel naar ons huis. Als ik tussendoor even ga zwemmen, als ik na de lunch een boek wil lezen, als ik rustig aan een reisvoorstel voor klanten wil werken. En iedere, echt iedere keer als ik de afstand tussen ons hotel en ons huis afleg denk, jeetje, je zou hier toch wonen!