Wie het kleine niet eert…
Het begint te miezeren als we de oprijlaan van onze villa verlaten. De ruitenwissers van onze 30 jaar oude safari auto sputteren tegen. Ik heb nu al spijt dat ik mijn warme vest thuis heb laten liggen. Het zal nog wel even duren voordat de zon het wint van de donkere wolken die zich boven ons hebben opgehoopt.
De asfaltweg naar Arusha National Park is leeg. Het hoogseizoen is afgelopen en dat merken we. Onderweg stoppen we bij een lokaal winkeltje voor water en wat nootjes. In onze picknick mand hebben we verse broodjes, Hollandse kaas en salades. Een familie dagje safari op een kwartiertje van ons huis.
Eerst rijden we naar ‘Klein Serengeti’, een open vlakte, dichtbij de ingang van het National Park, waar vaak veel dieren te vinden zijn. Het tafereel is vandaag sprookjesachtig. De heuvels op de achtergrond, de nevelachtige mist, grote groepen dieren, in plukjes over het gebied verspreid. Een aantal zebra’s graast, stoeit en rolt in droge zand. De wrattenzwijnen banjeren er zorgeloos doorheen. De buffels bekijken het geheel van een afstand. Kleine buffeltjes, beschermend door de grotere in het midden van de kudde. Mijn fototoestel klikt onophoudelijk.
Arusha National Park
Nadat we het tropische regenwoud voorbij zijn, rijden we omhoog naar het uitkijkpunt. Het wordt kouder en ik ben blij dat we het dak nog naar beneden hebben gehouden. De laatste meters lopen we omhoog, oppassend dat we niet wegglijden over de vochtige ondergrond. We kijken uit op de Ngurdoto krater op 100 meter diepte. De moerasachtige bodem van de krater zorgt dat er geen mensen kunnen komen. Pure natuur met een diameter van 3,6 km. De wolken bedekken een deel van de krater wat bijdraagt aan het mysterieuze beeld. Met een verrekijker ontdekken we een groep buffels. En we zien een nijlpaard. Of is het een steen?
Als we naar het merengebied rijden breekt de zon voorzichtig door. Opeens staat er een giraffe voor onze neus. Midden op de weg, rustig de bladeren van een acacia boom trekkend met zijn lange tong. Ongestoord gaat hij verder. Wij stoppen en moeten genieten van dit beeld totdat hij besluit ergens anders verder te eten. Zijn kudde ligt verderop. Giraffes liggen zelden maar in Arusha National Park is de liggende giraffe als een mascotte. Door de afwezigheid van roofdieren als leeuwen en luipaarden, hebben de giraffes hier een relaxed leven. Dat is te zien aan hun ontspannen gedrag. We stoppen bij een picknick plaats en zien de meren in de verte. Op de hellingen rondom de meren zien we heel veel giraffes, groot en klein, oud en jong. De aantallen lijken ieder bezoek gegroeid te zijn.
Prachtige dagje uit
We halen onze Hollandse lunch tevoorschijn en genieten van het uitzicht. In de boom naast onze tafel zit een Afrikaanse hoopoo. We zien een sunbird stelletje hun nestje bouwen. In de verte vliegen flamingo’s. De giraffes trekken weer verder, deels door de ondiepe stroompjes rondom de het grote meer. Een waterbuck volgt hen. De wolken zijn verdwenen. De zon schijnt fel en zet de omgeving in het volle licht. Wij zijn even helemaal stil. Wat een prachtdag!
